Posted in Ten rodzaj białaczki jest typowy dla wieku dziecięcego i występuje najczęściej między 3 a 7 r. życia, jakkolwiek zdarza się również u dorosłych, a nawet w wieku podeszłym. Komórki patologiczne wywodzą się z niedojrzałych form prekursorowych dla limfocytów, czyli z limfoblastów.
Objawy choroby są bardzo podobne do objawów ostrej białaczki szpikowej, z tą różnicą, że cechą charakterystyczną są powiększone, często bolesne węzły chłonne, co nie występuje w ostrej białaczce szpikowej. Szczególnie u dzieci powiększenie węzłów chłonnych jest bardzo znaczne; powiększone węzły chłonne szyjne, karkowe i podszczękowe nadają im charakterystyczny, obrzęknięty wygląd. Ponieważ jednak powiększenie węzłów chłonnych może się zdarzyć w bardzo wielu innych chorobach, głównie zapalnych, objaw ten nie świadczy jeszcze o białaczce. Częstym objawem białaczki limfoblastycznej jest również powiększenie śledziony — zazwyczaj niewiele lub wcale niepowiększonej w ostrej białaczce szpikowej.
Rozrost białaczkowy w ostrej białaczce limfoblastycznej z reguły dotyczy opon mózgowych i mózgu. Stąd wynika bezwzględna konieczność częstego nakłuwania kanału rdzeniowego i podawania do płynu mózgowo-rdzeniowego odpowiednich leków. W obrazie szpiku i krwi obwodowej, podobnie jak w białaczce szpikowej, dominuje naciek z niezróżnicowanych komórek odpowiadających limfoblastom.
Leczenie. Zasady leczenia ostrych białaczek limfoblastycznych są takie same jak białaczek szpikowych, z tym że podawane są inne rodzaje leków. U dzieci wyniki leczenia są na ogół dobre, w dużym odsetku przypadków osiąga się całkowite wyleczenie, bez późniejszych nawrotów choroby.
