Krwawienie z przewodu pokarmowego może objawiać się krwawymi bądź fusowatymi wymiotami, czarnymi (smolistymi) stolcami lub wydalaniem żywej (czerwonej) krwi przez odbyt.
Niewielkie krótkotrwałe krwawienie może być niezauważalne (krwawienie utajone) i daje się wykryć jedynie badaniem laboratoryjnym kału (tzw. test na krew utajoną). Samo przez się nie wywołuje ono widocznych objawów, mimo to wymaga dużej uwagi ze strony lekarza, gdyż za pozornie banalnym krwawieniem może kryć się poważna choroba, a ponadto nawet małe, ale długotrwałe krwawienie może w końcu spowodować niedokrwistość (anemię).
Duży, nagły ubytek krwi, przekraczający pół litra, powoduje objawy ogólne, jak osłabienie, mroczki przed oczami, omdlenie, bladość skóry, poty, wzmożone pragnienie, przyspieszone bicie serca. Objawy te wynikają ze zmniejszonej ilości krwi krążącej w naczyniach i upośledzonego ukrwienia mózgu oraz innych ważnych dla życia narządów.
Obfite krwawienie, czyli krwotok, stanowi zagrożenie życia i wymaga pilnego leczenia w szpitalu.
Krwawe wymioty mogą objawiać się obecnością czerwonej, płynnej krwi w wymiocinach, obecnością skrzepów albo też krwi zmienionej, ciemnoczerwonej, przypominającej fusy kawy.
Czarne (smoliste) stolce, najczęściej luźne, są połyskliwe. Ich smolisty wygląd zależy od zawartości hematyny — barwnika krwi zmienionego działaniem żołądkowego kwasu solnego i świadczy o tym, że źródło krwawienia znajduje się w żołądku lub w jego bliskim sąsiedztwie, a więc w przełyku bądź dwunastnicy. Czarne stolce nie zawsze jednak są objawem choroby, ponieważ ciemne zabarwienie kału mogą powodować niektóre leki (preparaty żelaza, bizmutu) oraz pokarmy (np. czarne jagody).
Wydalanie krwi przez odbyt, samej lub wymieszanej z kałem, płynnej lub w postaci skrzepów, oznacza, że źródło krwawienia prawie na pewno znajduje się w odbycie, jelicie grubym lub cienkim.
Lokalizacja źródła krwawienia w przewodzie pokarmowym oparta wyłącznie na obserwacji wymiocin i stolców ma ważne znaczenie orientacyjne, ale dla dokładnego określenia miejsca krwawienia konieczne są badania pomocnicze. Wśród nich najczęstsze i najważniejsze są badania radiologiczne i endoskopowe. Im szybciej po wystąpieniu krwotoku są one przeprowadzone, tym istnieje większa szansa wykrycia źródła krwawienia i określenia jego przyczyny. Największe szanse postawienia prawidłowego rozpoznania są w pierwszej dobie i szybko maleją z każdym dniem.
Krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego — przełyku, żołądka i dwunastnicy — jest najczęściej spowodowane wrzodem trawiennym, ostrym zapaleniem błony śluzowej żołądka (zwykle wywołanym nadużyciem alkoholu lub stosowaniem polopiryny) oraz żylakami przełyku.
Krwawienie z dolnego odcinka przewodu pokarmowego – odbytu, odbytnicy i wyżej położonych części jelita grubego – ma różne przyczyny. Niewielkie ilości płynnej czerwonej krwi na powierzchni kału lub na papierze toaletowym najczęściej oznaczają, że jej źródłem są guzki krwawnicze (hemoroidy), szczeliny lub przetoki w okolicy odbytu. Krwawienie na ogół występuje przy wydalaniu twardego, zbitego kału. Przyczyną krwawienia (przy równoczesnym istnieniu hemoroidów) mogą być także polipy, rak jelita grubego, uchyłki, zmiany naczyniowe oraz zapalenia (w tym czerwonka). W celu ustalenia rozpoznania często zachodzi potrzeba wykonania badania radiologicznego jelita grubego (tzw. wlew doodbytniczy), a czasem koloskopii (wziernikowanie jelita grubego za pomocą endoskopu). Większość polipów nadaje się do usunięcia w czasie koloskopii, bez konieczności operacji brzusznej, zaś w porę wykryty zaawansowany rak jelita grubego może być skutecznie leczony operacyjnie. Skuteczność ta wynosi 90%, jeśli rak został wykryty we wczesnym stadium rozwoju.