Posted in W leczeniu zaburzeń rytmu serca podstawową rolę odgrywają leki antyarytmiczne. Są to leki silnie działające, zmieniające czynność elektryczną serca tak, aby była ona jak najbardziej uporządkowana. Leki te, stosowane prawidłowo, mogą zapobiegać nawrotowi migotania komór, usuwając stan zagrożenia życia. Poprawiają one jakość życia chorych w przypadku mniej groźnych form zaburzeń rytmu.
Chorzy leczeni przewlekle lekami antyarytmicznymi powinni bardzo dokładnie przestrzegać zaleceń lekarza co do dawek i sposobu przyjmowania tych leków. Samowolna zmiana dawek leków, a nawet godzin ich stosowania, może spowodować nawrót choroby lub wystąpienie groźnych powikłań.
Do leków antyarytmicznych stosowanych przewlekle należą: chinidyna, amid prokainy, dizopiramid (Rythmodan, Rytmilen), fenytoina, meksyletyna (Mexitil), ajmalina (Gilurytmal). Nieco inne właściwości antyarytmiczne mają leki blokujące receptory beta układu współczulnego, takie jak propranolol, oksyprenolol (Coretal), metoprolol i wiele innych. Ważnym lekiem jest werapamil (Isoptin), a najskuteczniejszym, ale często dającym objawy uboczne – amiodaron (Cordarone).
Chorzy z zaburzeniami rytmu serca są również leczeni przetworami naparstnicy (Digoksyna, Bemecor), najczęściej w skojarzeniu z innymi lekami antyarytmicznymi. W tych przypadkach także konieczne jest skrupulatne przestrzeganie zaleceń lekarza, a w razie wystąpienia nudności, nasilenia zaburzeń rytmu, zaburzeń widzenia, znacznego zwolnienia pracy serca należy szybko zgłosić się do lekarza.
