Posted in Zapobieganie zawałowi serca nie różni się od zapobiegania chorobie wieńcowej i sprowadza się do profilaktyki miażdżycy oraz wykrywania i skutecznego zwalczania czynników ryzyka choroby wieńcowej.
Jeśli istnieje podejrzenie zawału serca, bądź też pojawiły się objawy świadczące o już dokonanym zawale, chorego należy bezzwłocznie unieruchomić i jak najszybciej przewieźć do szpitala. W coraz większej liczbie szpitali istnieją Ośrodki Intensywnej Opieki Medycznej (OIOM) wyposażone w specjalną aparaturę umożliwiającą wczesne wykrycie potencjalnych zaburzeń i właściwe ich leczenie. W przypadkach zawału niepowikłanego chory po opanowaniu bólów i kilkudniowej obserwacji przenoszony jest zwykle na normalny oddział, szpitalny, gdzie prowadzone jest dalsze leczenie i rehabilitacja. U części chorych w ostrym okresie zawału występują powikłania, jak niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu serca i inne, które wymagają specjalnego leczenia. W niektórych przypadkach konieczne jest przedłużenie pobytu w ośrodku intensywnej opieki, a niekiedy dłuższe unieruchomienie.
Leczenie. U chorych po zawale serca ważne znaczenie ma tzw. prewencja wtórna. Ma ona na celu — poprzez odpowiednie postępowanie ogólne i leczenie farmakologiczne — złagodzenie dalszego przebiegu choroby i zmniejszenie ryzyka wystąpienia powtórnego zawału serca. U niektórych chorych z przebytym zawałem może być wskazane wykonanie specjalnego badania — koronarografii i ewentualne leczenie operacyjne.
