Posted in Zaburzenie czynności co najmniej dwóch gruczołów dokrewnych określa się mianem zespołów zaburzeń wielogruczołowych.
Nadczynność wielogruczołowa wywołana jest gruczolakami lub rozrostem czynnych hormonalnie komórek w różnych narządach wydzielania wewnętrznego, na podłożu genetycznym. Zazwyczaj występują dwa typy skojarzeń. W jednym z nich mogą występować gruczolaki przysadki, tarczycy, przytarczyc, wysp trzustki i kory nadnerczy. W typie drugim kojarzy się zwykle rak rdzeniasty tarczycy z guzem chromochłonnym rdzenia nadnerczy. Rozpoznanie i leczenie tych zaburzeń opiera się na tych samych zasadach, co przy gruczolaku pojedynczego narządu.
- Zespół niedoczynności wielogruczołowej
Zespół niedoczynności wielogruczołowej zdarza się w przebiegu autoimmunizacji, gdy organizm wytwarza przeciwciała przeciwko własnym narządom. Skojarzenie zaburzeń może obejmować chorobę Addisona, pierwotną niedoczynność tarczycy, przytarczyc, przysadki i gruczołów płciowych oraz cukrzycę.
Rozpoznanie i leczenie nie różnią się od sposobu postępowania w niedoczynności poszczególnych gruczołów dokrewnych.
