Posted in Immunoterapia polega na wywoływaniu zmian w układzie immunologicznym organizmu. Chodzi tu głównie o leczenie wywołujące powstanie określonych przeciwciał. Immunoterapia w przypadku astmy oskrzelowej nazywana jest odczulaniem. Polega ona na wstrzykiwaniu uczulonemu choremu wzrastających dawek tego alergenu, na który jest on uczulony. Sposób ten powoduje powstanie przeciwciał, zwanych przeciwciałami blokującymi. W naturalnym sposobie uczulania się powstawały przeciwciała zwane reaginami. Wiązały one alergen z komórką tuczną, która rozpadając się powodowała uwalnianie mediatorów reakcji alergicznej i związane z tym objawy. Teraz przeciwciało blokujące już w płynach ustrojowych wiąże alergen (antygen), nie dopuszcza go do komórki tucznej, blokuje tę reakcję.
Leczenie odczulające jest szeroko stosowane w przypadkach astmy oskrzelowej i pyłkowicy (kataru siennego). Jest ono żmudne, dosyć kosztowne i nie zawsze pewne. Najlepsze wyniki daje w leczeniu uczuleń na pyłki roślin, gorsze na kurz domowy i inne. W przypadku pyłkowicy cała kuracja ogranicza się do 3-6 iniekcji preparatu o przedłużonym działaniu, które należy co roku powtarzać przez okres następujących po sobie 3 — 4 lat.
Duże kontrowersje budzi stosowanie szczepionek bakteryjnych, mających wytworzyć przeciwciała wiążące bakterie. Większość z tych szczepionek jest pozbawiona istotnej wartości. W ostatnim okresie tylko jedna z nich ma ugruntowaną pozycję, podbudowaną naukową analizą skuteczności jej działania. Jest to szczepionka przeciw dwoince zapalenia płuc; wstrzyknięcie jej raz na 3 lata daje pewien stopień pewności, że infekcja dwoinką zapalenia płuc (pneumokokiem) zostanie sprawnie zlikwidowana. Drobnoustrój ten wywołuje ponad 50% zapaleń płuc i jest przyczyną zakażenia w przewlekłym zapaleniu oskrzeli. Ugruntowaną wartość mają również szczepionki przeciwgrypowe.
