Zależnie od tego, jakiego ogniwa układu krzepnięcia dotyczy uszkodzenie, wyróżnia się skazy krwotoczne:
- z niedoboru osoczowych czynników krzepnięcia,
- płytkowe,
- naczyniowe,
- o charakterze mieszanym,
- zespół śródnaczyniowego wykrzepiania
- z aktywacji fibrynolizy.
Ponadto skazy można podzielić na wrodzone, czyli dziedziczne, oraz nabyte, występujące na ogół w przebiegu różnych chorób ogólnoustrojowych, np. zakażeń, uszkodzeń wątroby, chorób immunologicznych, zatruć. Najczęściej skazy wrodzone zależą od niedoboru lub wady jednego określonego czynnika układu hemostazy, co spowodowane jest wadą w układzie genetycznym, skazy nabyte zaś od braku lub wadliwego funkcjonowania kilku czynników czy mechanizmów naraz.
U dzieci do najczęstszych skaz krwotocznych, zarówno dziedzicznych jak i nabytych, należą skazy małopłytkowe (spowodowane najczęściej brakiem lub obniżeniem liczby płytek krwi) oraz skazy z niedoboru osoczowych czynników krzepnięcia.