Posted in Kardiomiopatia jest chorobą mięśnia serca. Może być pierwotna, gdy występuje bez określonej, wykrywalnej przyczyny, lub wtórna, gdy jest objawem choroby całego organizmu. Istnieją trzy główne postacie kardiomiopatii: zastoinowa, przerostowa i restrykcyjna.
- Kardiomiopatia zastoinowa przebiega z powiększeniem serca i objawami niewydolności krążenia, takimi jak duszność, obrzęki, czasami uporczywe zaburzenia rytmu. Istotą choroby jest zmniejszenie kurczliwości mięśnia serca. Podłożem może być przewlekły alkoholizm, przebyte zapalenie mięśnia sercowego, niektóre leki przeciwnowotworowe, ale często przyczyna nie jest znana. W przypadku kardiomiopatii alkoholowej wczesne rozpoznanie i całkowita abstynencja powoduje powolną poprawę kurczliwości mięśnia serca i ustępowanie objawów.
Leczenie. Niezależnie od przyczyny, najczęściej polega ono na systematycznym stosowaniu preparatów naparstnicy i leków moczopędnych, często jest konieczne stałe leczenie antyarytmiczne i odciążające pracę serca.
- Kardiomiopatia przerostowa. Istotą choroby, która może występować rodzinnie, jest przerost włókien mięśnia komór serca, najczęściej lewej komory, pogrubienie i sztywność jej ściany z zaburzeniami napływu krwi z przedsionków do komór. Przerost ten może być równomierny lub asymetryczny i wtedy dotyczy przegrody międzykomorowej, stwarzając dodatkowo opór dla krwi wypływającej z komory do tętnicy głównej. W rozpoznaniu najbardziej przydatne jest badanie ultradźwiękami, czyli echokardiografia.
Objawem choroby są: duszność, bóle za mostkiem, omdlenia. Często występują zaburzenia rytmu serca.
Przebieg choroby jest najczęściej łagodny, jednak niezbędne jest leczenie farmakologiczne, gdyż są leki powstrzymujące rozwój choroby i jej powikłań, znacznie zmniejszające nasilenie objawów. Niezbędna jest systematyczna kontrola lekarska i stałe przyjmowanie leków.
- Kardiomiopatia restrykcyjna występuje bardzo rzadko i bywa powikłaniem niektórych chorób ogólnoustrojowych. Jej objawy są zbliżone do zaciskającego zapalenia osierdzia.
