Krwawienie z przewodu pokarmowego może objawiać się krwawymi bądź fusowatymi wymiotami, czarnymi (smolistymi) stolcami lub wy­dalaniem żywej (czerwonej) krwi przez odbyt.

Niewielkie krótkotrwałe krwawienie może być niezauważalne (krwawienie utajone) i daje się wykryć jedynie badaniem laboratoryj­nym kału (tzw. test na krew utajoną). Samo przez się nie wywołuje ono widocznych objawów, mimo to wymaga dużej uwagi ze strony le­karza, gdyż za pozornie banalnym krwawieniem może kryć się poważ­na choroba, a ponadto nawet małe, ale długotrwałe krwawienie może w końcu spowodować niedokrwistość (anemię).

Duży, nagły ubytek krwi, przekraczający pół litra, powoduje obja­wy ogólne, jak osłabienie, mroczki przed oczami, omdlenie, bladość skóry, poty, wzmożone pragnienie, przyspieszone bicie serca. Objawy te wynikają ze zmniejszonej ilości krwi krążącej w naczyniach i upoś­ledzonego ukrwienia mózgu oraz innych ważnych dla życia narządów.

Obfite krwawienie, czyli krwotok, stanowi zagrożenie życia i wy­maga pilnego leczenia w szpitalu.

Krwawe wymioty mogą objawiać się obecnością czerwonej, płyn­nej krwi w wymiocinach, obecnością skrzepów albo też krwi zmienio­nej, ciemnoczerwonej, przypominającej fusy kawy.

Czarne (smoliste) stolce, najczęściej luźne, są połyskliwe. Ich smolisty wygląd zależy od zawartości hematyny — barwnika krwi zmienionego działaniem żołądkowego kwasu solnego i świadczy o tym, że źródło krwawienia znajduje się w żołądku lub w jego bliskim są­siedztwie, a więc w przełyku bądź dwunastnicy. Czarne stolce nie za­wsze jednak są objawem choroby, ponieważ ciemne zabarwienie kału mogą powodować niektóre leki (preparaty żelaza, bizmutu) oraz po­karmy (np. czarne jagody).

Wydalanie krwi przez odbyt, samej lub wymieszanej z kałem, płynnej lub w postaci skrzepów, oznacza, że źródło krwawienia prawie na pewno znajduje się w odbycie, jelicie grubym lub cienkim.

Lokalizacja źródła krwawienia w przewodzie pokarmowym oparta wyłącznie na obserwacji wymiocin i stolców ma ważne znaczenie orientacyjne, ale dla dokładnego określenia miejsca krwawienia ko­nieczne są badania pomocnicze. Wśród nich najczęstsze i najważniej­sze są badania radiologiczne i endoskopowe. Im szybciej po wystąpie­niu krwotoku są one przeprowadzone, tym istnieje większa szansa wykrycia źródła krwawienia i określenia jego przyczyny. Największe szanse postawienia prawidłowego rozpoznania są w pierwszej dobie i szybko maleją z każdym dniem.

Krwawienie z górnego odcinka przewodu pokarmowego — przełyku, żołądka i dwunastnicy — jest najczęściej spowodowane wrzodem trawiennym, ostrym zapaleniem błony śluzowej żołądka (zwykle wywołanym nadużyciem alkoholu lub stosowaniem polopiry­ny) oraz żylakami przełyku.

Krwawienie z dolnego odcinka przewodu pokarmowego – od­bytu, odbytnicy i wyżej położonych części jelita grubego – ma różne przyczyny. Niewielkie ilości płynnej czerwonej krwi na powierzchni kału lub na papierze toaletowym najczęściej oznaczają, że jej źródłem są guzki krwawnicze (hemoroidy), szczeliny lub przetoki w okolicy od­bytu. Krwawienie na ogół występuje przy wydalaniu twardego, zbite­go kału. Przyczyną krwawienia (przy równoczesnym istnieniu hemo­roidów) mogą być także polipy, rak jelita grubego, uchyłki, zmiany naczyniowe oraz zapalenia (w tym czerwonka). W celu ustalenia roz­poznania często zachodzi potrzeba wykonania badania radiologiczne­go jelita grubego (tzw. wlew doodbytniczy), a czasem koloskopii (wziernikowanie jelita grubego za pomocą endoskopu). Większość polipów nadaje się do usunięcia w czasie koloskopii, bez konieczności operacji brzusznej, zaś w porę wykryty zaawansowany rak jelita grubego może być skutecznie leczony operacyjnie. Skutecz­ność ta wynosi 90%, jeśli rak został wykryty we wczesnym stadium rozwoju.