Skazy krwotoczne nabyte spowodowane niedoborem czynników oso­czowych są najczęściej związane z chorobami wątroby lub z podawa­niem leków zmniejszających krzepliwość krwi.

Najczęstszą przyczyną tych skaz jest niedobór czynników grupy protrombiny, syntetyzowanych w wątrobie przy udziale witaminy K. Niedobór tych czynników może być wywołany:

1. niewydolnością ko­mórek wątrobowych, niezdolnych do ich syntezy (marskość wątroby, ciężkie zapalenie wątroby);
2. upośledzeniem wchłaniania witaminy K, co dzieje się w przypadkach żółtaczki mechanicznej z zastojem żółci lub w zespołach złego wchłaniania;
3. brakiem witaminy K w pożywie­niu;
4. stosowaniem preparatów leczniczych z grupy dikumarolu będą­cych antagonistami witaminy K.

Skaza objawia się powstawaniem krwawych wylewów i siniaków w skórze i tkance podskórnej. Częste są krwawienia z przewodu pokar­mowego.

Leczenie polega na podawaniu witaminy K w zastrzykach do­mięśniowo lub dożylnie oraz na leczeniu choroby podstawowej. W przypadkach niewydolności wątroby podawanie witaminy K nie przy­nosi poprawy, gdyż chora komórka nie wykorzystuje jej, nie mając zdolności do syntezy białka. Skaza wywołana podawaniem pochod­nych dikumarolu zazwyczaj szybko ustępuje po odstawieniu leku.

Skazy z niedoboru czynników grupy protrombiny są jedynym wska­zaniem do stosowania witaminy K. W żadnym innym przypadku nie jest ona skuteczna.