• Badanie izotopowe serca

Przy użyciu substancji promieniotwórczych, których promieniowa­nie jest rejestrowane za pośrednictwem urządzenia o nazwie „gamma­kamera”, można badać przepływ krwi przez serce i uzyskać informację o skuteczności skurczu serca. Stosując określone izotopy promienio­twórcze można też badać przepływ krwi przez naczynia wieńcowe od­żywiające mięsień sercowy, co ułatwia rozpoznawanie choroby wień­cowej. U niektórych chorych z przebytym zawałem serca zastosowanie specjalnych izotopów umożliwia uzyskanie informacji, czy proces mar­twicy w sercu zakończył się, czy rozszerza się nadal.

Izotopowe badania serca, zwane nieinwazyjnymi, zyskują w ostatnich latach na znaczeniu. Zob. też Diagnostyka wizualizacyjna.

• Cewnikowanie serca

Ten sposób badania polega na wprowadzeniu cewnika do serca przez nakłucie żyły lub tętnicy udowej (w pachwinie). Nakłuciem żyły wprowadzany jest cewnik do prawego przedsionka i prawej komory. Badanie lewej części serca (serca lewego) wymaga nakłucia tętnicy, chyba że istnieje ubytek w którejś z przegród serca (międzyprzedsionkowej lub międzykomorowej), pozwalający na przeprowadzenie cewni­ka przez prawą część serca (serce prawe).

Cewnikowanie serca jest zabiegiem stosunkowo bezpiecznym. Prze­prowadzane jest „pod kontrolą” aparatury rentgenowskiej, połączonej z ekranem telewizyjnym. Badanie to dostarcza bardzo precyzyjnych informacji o wartości ciśnienia w poszczególnych jamach serca w cza­sie jego skurczu i rozkurczu oraz o stopniu wysycenia krwi tlenem w przedsionkach, komorach i dużych tętnicach.

Cewnikowanie serca pozwala ostatecznie rozpoznać wady serca i, jak dotąd, jest badaniem niezbędnym przy ustalaniu wskazań do lecze­nia operacyjnego.